Tony uit Mechelen is een bezige bij. Hij doet vrijwilligerswerk op verschillende plaatsen. Bij Schorshaegen, waar mensen met een langdurige psychische kwetsbaarheid begeleid wonen, vervult hij zelfs twee vrijwilligersjobs. Gelukkig maar, want we kunnen hem niet meer missen. Een onvervulde droom om verpleegkunde te studeren brengt hem nu toch dichter bij de zorgsector.
Vijf jaar geleden reageerde Tony simpelweg op een advertentie en iets later werd hij gematcht met een bewoner. Het klikte tijdens het kennismakingsgesprek en sindsdien komt hij om de twee weken langs. Daar stond hij op. “Dan heb je meer te vertellen en is de kans heel klein dat we elkaar beu geraken (lacht). Eerst gingen we regelmatig op café iets drinken. Nu blijven we meestal in de cafetaria terwijl we babbelen over vroeger en nu. We zijn allebei vrijgezel en dat schept een band.”
Hoewel het in het begin wat aftoetsen was, groeide het vertrouwen gaandeweg. “Ik heb geen psycholoog meer nodig, ik heb mijn klankbord gevonden. We zijn er voor elkaar en kunnen bij elkaar terecht. Deze vriendschap werkt in twee richtingen.”
Sinds een jaar werkt Tony ook elke donderdagnamiddag in de cafetaria van PVT Schorshaegen en is hij een vaste waarde geworden. Sommigen komen zelfs speciaal voor hem langs. “Dan zeg ik: kom tegen 15 uur terug, dan is het wat rustiger en kunnen we babbelen. Ik weet intussen hoe je mensen moet aanpakken, wat ik kan zeggen en wat niet.”
“Vrijwilligen verhoogt mijn geluksgevoel.”
Tony wou vroeger het liefst van al verpleger worden. ”Mijn ouders vonden dat toen niet passen bij een man.” Zo’n 10 jaar geleden werd hij zelf een tijdje opgenomen. Het ervaren van die psychische kwetsbaarheid zette hem aan tot dit vrijwilligerswerk. “Vrijwilligen verhoogt mijn geluksgevoel. Ik maak mij nuttig en de bewoners zijn heel dankbaar. En ik krijg ook wel eens een complimentje dat ik dat hier wel goed doe.”
Die geluksmomentjes en de vriendschap, daar doet Tony het voor. En dat geeft hij ook graag terug: “Eenmaal per jaar nodig ik twee bewoners uit en dan kook ik spruitjes voor hen, want dat staat hier nooit op de menu en ze eten dat zo graag.”
Over deze vriendschap schreef Tony een gedicht naar aanleiding van onze poëzieavond.
Vriendschap
Vriendschap kan je leren. Je hebt aanknopingspunten nodig om iets op te bouwen.
Maar waar haal je de persoon vandaan waarmee je vriendschap wil?
Ik heb gereageerd op een advertentie: “Eenzame mens, verlaten door God en klein pierke, zoekt een vriend om af en toe eens af te spreken.”
Een bedevaart naar Assisi in Italië, deed mij beloven om mij in te zetten voor mensen die uit de maatschappij genomen zijn, om welke reden dan ook.
Franciscus heeft zich ingezet voor de melaatsen van zijn tijd. (Rond het jaar 1200 na Chr.)
Maar vandaag zijn er in Vlaanderen weinig melaatsen.
Ik heb dan maar mijn heil gezocht op bekend terrein voor mij. U raadt het al, psychiatrische patiënten worden ook uit de maatschappij genomen en sommigen voor vele jaren.
Ze worden vaak vergeten door de wereld en hun vrienden.
Ze zitten eenzaam te kniezen in een instelling; te wachten op Godot, die toch nooit komt.
Awel, zo een man ga ik al meer dan 5 jaar bezoeken om de twee weken.
Elke maandag bellen we en op het eind van de week spreken we af.
Ik blijf dan enkele uren bij hem en we praten wat over vroeger of de voorbije week.
Ik zeg dan dat ik zo een klankbord heb en geen psycholoog meer nodig heb.
We lachen dan samen om de nuchtere vaststelling en na enkele uren gaan we terug uit elkaar.
Ik fiets dan naar huis en hij gaat terug naar zijn afdeling om niets te doen.
Zich te vervelen tot de volgende afspraak.
Ach ja, vandaag heeft hij nog niet gebeld.
Bedankt aan Tony en al onze andere vrijwilligers!
Wil je zelf ook vrijwilliger worden bij PVT Schorshaegen of in een van onze andere voorzieningen? Je kan zelf kiezen waar en wanneer!