Overslaan en naar de inhoud gaan

Je moet niet alleen, om de plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten. 

Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.

H. De Coninck

Onze samenleving draagt autonomie, succes en geluk hoog in het vaandel. Via allerlei kanalen krijgen we te verteren hoe het leven van de ideale mens, het geslaagde koppel of het immer gelukkige gezin eruit moet zien.  Wanneer je wordt geconfronteerd met psychische kwetsbaarheid, en je niet meer kan voldoen aan de vele beelden en verwachtingen die anderen en jijzelf koesteren voor je leven, dan worden je fundamenten door elkaar geschud.

Een ziekenhuisopname is daarenboven voor veel mensen een bijzonder ingrijpende ervaring. Je laat je vertrouwde omgeving achter en komt in een heel andere wereld terecht. Dit kan veel emoties losmaken en stemt vaak tot nadenken. Het is een periode van zoeken, worstelen en loslaten. Een periode die veel van jou en van je omgeving vraagt.  

Je staat er in deze moeilijke tijd niet alleen voor. In het kader van de totaalzorg aan patiënten staan de pastores voor je klaar met een luisterend oor en een bemoedigend woord. Naast de zorg voor de lichamelijke, psychische en sociale dimensies van het leven, maken wij in het ziekenhuis ruimte voor spirituele zorg.  

Op een groot aantal afdelingen verzorgen wij groepsgesprekken rond zingevende thema’s: troost, vrijheid, vertrouwen, verlies, etc. Het biedt jou de mogelijkheid stil te staan bij onderwerpen waar iedereen baat bij heeft en die verdieping mogelijk maken. Iedereen is welkom en mag bijdragen of gewoon luisteren. We zoeken in de dialoog niet naar een algemene conclusie en evenmin zijn er foute antwoorden. Wel maken we tijd en ruimte vrij om samen te praten en te luisteren, en zo een plek te geven aan onze ervaringen en emoties. Jouw verhaal mag verteld en gehoord worden.  

Op een aantal afdelingen verzorgen we geen groepsgesprekken. Op deze afdelingen doen we ons best om aanwezig en aanspreekbaar te zijn in de wandelgangen. Tik gerust op onze brede schouder voor een babbel over zorgen en verdriet, over koetjes en kalfjes. Een eenvoudige ‘hoe is ‘t?’ kan de aanzet zijn van een deugddoend gesprek.  

Sommige ontmoetingen vragen bijzondere aandacht. Op vraag zijn wij beschikbaar voor één of meerdere persoonlijke gesprekken. We gaan dan graag met jou op weg en dit op jouw tempo. We vertrekken in deze gesprekken niet vanuit de levensproblemen, maar vanuit de levensvragen – wat uiteraard niet betekent dat de levensproblemen geen plek hebben. Wat kan aan bod komen? Geloof en ongeloof, je levens- en geloofsverhaal, rouw en verlies, pijn en verdriet, maar ook vreugde en hoop, kracht en bemoediging. Eigenlijk alles wat jou raakt en waarmee je de zin en onzin van het leven probeert te doorgronden. 

Niet onbelangrijk is dat wij als pastores werken vanuit de vrijplaats. Heel concreet betekent dit dat wij geen lid zijn van het behandelingsteam en wij dus niet in jouw dossier kijken. De informatie die jij met ons deelt, daarmee gaan we aan de slag. Op onze beurt delen wij geen informatie met het team. Je mag erop vertrouwen dat wat je met ons deelt in veilige handen is. Dat betekent uiteraard niet dat we handelingsverlegen zijn. In crisissituaties of op jouw vraag delen we de noodzakelijke informatie.  Maar dus niet zonder jouw medeweten en altijd in overleg.

Liturgie behoort eveneens tot ons pastorale DNA. Op de gerontopsychiatrie en op enkele afdelingen met een gesloten deur verzorgen we iedere tweede, vierde en vijfde zondag van de maand een woord- en communiedienst. Op de tussenliggende zondagen kunnen we rekenen op vrijwilligers die je begeleiden naar de eucharistie in de kloosterkapel.

Twee keer per maand kan je op maandagmiddag in de stille ruimte terecht voor een gebedsmoment. Er ligt een intentieboek waarin je jouw hoop, vreugde en verdriet kan neerpennen. We volgen de ijkpunten van het kerkelijk jaar, gaan in mei op Mariabedevaart en zorgen met ‘Laat ’n lichtje’ voor warmte en verbinding in de donkerste dagen van het jaar.

UPC Duffel is een christelijk ziekenhuis en als pastores weten wij ons thuis in het christelijk verhaal. Hierin vinden wij de inspiratie om met aandacht en waardering ruimte te maken voor de levensbeschouwing en overtuiging van iedere patiënt. Op vraag kunnen wij een vertegenwoordiger van een andere levensbeschouwing voor jou contacteren. Dit in alle discretie en vertrouwen. 

Wees welkom!

Bert Defreyne (015/30 41 71)
Mieke Van Reeth
 (015/30 41 72)
Goedele Miseur (015/30 41 73)