Na mijn studies klinische psychologie aan de VUB, werkte ik tien jaar als psychologe op de PAAZ afdeling van ZNA Stuivenberg. Ik kwam er in contact met uiteenlopende ziektebeelden en verschillende behandelvisies, de beste leerschool om ervaring op te doen.

Na een tijdje verlangde ik naar iets specifieker. De vacature op afdeling Spinnaker van het PZ Duffel, een dialectisch gedragstherapeutische afdeling voor borderline patiënten, sprak me enorm aan. Het leek me een zeer interessante en vooral uitdagende doelgroep en een kader waar ik me zeker verder in wou verdiepen.

Het contrast met mijn vorige job was groot: van een eclectisch naar een zeer vastomlijnd behandelkader in een heel validerende omgeving. Kennis maken met een duidelijk behandelmodel: de dialectische gedragstherapie (DGT) was een verademing: een model dat er op focust om niet te oordelen, een therapie die patiënten enerzijds leert om dingen te aanvaarden zoals ze zijn en anderzijds ook leert om klachten en problemen effectiever aan te pakken. Het is een ‘en/en verhaal’ in plaats van een ‘of/of verhaal’. Het heeft voor personen met een borderline persoonlijkheidsstoornis een belangrijke meerwaarde, maar is ook voor een team een groot comfort.

Ik ben intussen helemaal verk(n)ocht aan het DGT-model, met deze uitgangspunten. Niet enkel voor patiënten, die zeker baat hebben bij deze vaardigheden, maar eigenlijk voor iedereen. De patiënten denken nu wellicht, daar is ze weer met haar slogan. Maar: ‘het is zoals het is’ … en van daaruit gaan we verder zien hoe we er het beste mee om kunnen. Dit is een mooi tegenwicht tegen het emotionele en impulsieve handelen.

Na mijn eerste functioneringsgesprek, waar de appreciatie van beide kanten kwam, was het me zeer duidelijk: hier wil ik blijven!

Uiteraard is er sinds 2009 wel heel wat veranderd. Zo is Spinnaker nu een van de drie universitaire afdelingen binnen het UPC Duffel. Dat betekent dat we blijven streven om de meest effectieve therapie aan te bieden, worden we vaak opgeleid door experten en willen we daarnaast anderen ondersteunen aan de hand van het aanbieden van opleidingen. Dit maakt de cirkel rond en is op zijn beurt ook interessant voor de patiënten, want betere kennis leidt tot betere behandelingen.

Via mijn doctoraatsonderzoek probeer ik ook bij te dragen aan de verfijning en verbetering van het behandelmodel. De afgelopen jaren onderzocht ik of er binnen de borderline groep een verdere onderverdeling gemaakt kan worden op basis van temperament. Intussen heb ik vier verschillende subtypes ontdekt en beschreven en zal ik nagaan of deze subtypes ook een verschillend therapeutisch proces doorlopen. De betrachting is om op basis hiervan in de toekomst het DGT behandelmodel, waar ons team nu al sterk in is, nog meer op maat te kunnen aanbieden.