Je afdeling zien door de ogen van familie? “Als familie ons aan het hart ligt, moeten we ook hun perspectief op onze zorg durven vragen. Wat vind je als familie belangrijk, waarin voel je je gekend en waarin zie je nog groei?”, vertelt kwaliteitscoördinator Jesse.
“De zorgzame trialoog tussen patiënt, hulpverlener en familie verdient onze aandacht. Dit kan op individueel niveau, bijvoorbeeld via het behandelkompas, tijdens bezoekmomenten of in systeemgesprekken. En ook op afdelingsniveau, zoals met deze focusgesprekken”, vult Ludmilla, beleidsverantwoordelijke Familie en naasten, aan.
Een gemengde groep van zes tot acht naasten en twee zorgverleners gaan daarbij in gesprek over ervaringen met de werking van hun afdeling. Een collega van buiten het team begeleidt het gesprek. De complimenten, bezorgdheden en ideeën neemt de afdeling mee naar het team.
Meerdere perspectieven
Eén van onze afdelingen organiseerde recent een familiefocusgesprek met vijf familieleden. Zorgverleners en familieleden deelden na afloop hun ervaringen. Voor Nathalie en Johan, zorgverleners op de afdeling, was de diversiteit in de groep van belang. “Een partner, ouders die al een lange weg hebben afgelegd, of een moeder waarvan de zoon net op ontslag ging, brengen een ander perspectief.” Tijdens zo’n gesprek is er ruimte voor zowel positieve ervaringen als constructieve kritiek. Een koppel dat deelnam aan het gesprek deelde hun ervaring. Ze waren positief over de zorg van hun zoon, maar voelden ook de behoefte aan voldoende wisselwerking tussen patiënt, familie en zorgverleners. “Hoe meer ervaringen we delen, hoe efficiënter de diagnosestelling en behandeling. De psychische kwetsbaarheid van onze zoon nam veel ruimte in en bracht veel leed in ons gezin. We hadden nood aan herstelgesprekken. Tijdens een eerdere opname kregen we familieondersteuning op ziekenhuisniveau. Dat was een eerste belangrijke stap. Later werden we begeleid door de psycholoog van de afdeling, die onze zoon kent. Zo’n contactmomenten creëren vertrouwen en nabijheid. Dat is precies wat naasten nodig hebben om de behandeling en nazorg goed te ondersteunen.”
“Als familie ons aan het hart ligt, moeten we ook hun perspectief op onze zorg durven vragen.”
Waardevolle ervaring
“Naasten hebben bijvoorbeeld ook behoefte aan specifieke informatie over onze afdeling”, vertellen de zorgverleners. “Die krijgen ze minder snel tijdens de familieavonden van het zorgprogramma, waar de focus meer ligt op inhoudelijke thema's. Daarom overwegen we nu om tweewekelijkse familiemomenten te organiseren, waarop familie in een ongedwongen sfeer gerichte informatie kan krijgen over de werking van onze afdeling. Wat we ook meenemen naar de toekomst is de vraag om het signaleringsplan samen met de patiënt en naasten in te vullen. Zij hebben ervaring met signalen en triggers en spelen na een opname een belangrijke rol in het herkennen van die signalen.”
Erkenning en ideeën
“Het valt op maar verrast niet: tijdens familiefocusgesprekken merken we veel waardering voor onze zorg. Dat is belangrijk, want voor onze collega’s in de hulpverlening kan het best spannend zijn om dat gesprek aan te gaan. Maar het loont. Afdelingen halen er erkenning én ideeën uit voor hun werking”, vat Jesse samen.