Beeldend kunstenaar Maen Florin maakt met uitvergrote hoofden herkenbare beelden van onzichtbare gevoelens: “De innerlijke wereld van mensen is verborgen, ik probeer dit met mijn koppen tastbaar te maken.” Met Soutine, Whitewashed en Black Beard weet Maen de bezoekers van de Vierde Triënnale Hedendaagse Kunst van het Universitair Psychiatrisch Centrum Duffel (2022) te verrassen. “Alles gebeurt in ons hoofd”, daarom kiest de kunstenaar er bewust voor om koppen af te beelden zonder lichaam. In een reeks gesprekken met deelnemende kunstenaars zoeken we telkens naar verbinding en hoe hun werk thuis komt op deze Triënnale.
Rond de vijver van het Universitair Psychiatrisch Centrum Duffel konden bezoekers wekenlang drie uitvergrote koppen van beeldend kunstenaar Maen Florin ontdekken. Deze bijzondere opstelling beantwoordde aan de verwachting die werd aangekondigd door het campagnebeeld en het thema van de Triënnale ‘VERBINDING (verbroken) / (dis)CONNECTED’.
Maen Florin creëert in het werk een spanningsveld tussen de monumentaliteit van de koppen en de fragiliteit van keramiek en de subtiel aangebrachte glazuur. Het zijn geen portretten, maar eerder archetypes. Maen kiest er bewust voor om de hoofden af te beelden zonder lichaam: “Alles gebeurt in het hoofd van mensen, dus het is overbodig om daar een lichaam onder te zetten. Bij het maken van de koppen ga ik redelijk diep in het mens-zijn, ze dragen in zichzelf veel emoties.”
Emotionele ontmoeting
Volgens Maen zien bezoekers in de werken een reflectie van zichzelf: “Wat je als bezoeker ziet, heeft veel met jezelf te maken en de connecties die je maakt. De koppen zijn in zichzelf gekeerd, maar lokken toch een conversatie uit.”
“Maen Florin gaat met haar introverte beelden op zoek naar de menselijke psyche. De sculpturen slagen erin de toeschouwer te confronteren met zijn of haar verlangens, trauma’s en passies. Ondanks het zwijgen lijken de drie beelden toch verbonden met elkaar en met de natuur in een raadselachtige dialoog”, vult Luc Pelgrims, één van de curatoren, aan.
Stille conversatie
Door een gesloten blik krijgen de koppen een melancholisch karakter. Volgens co-curator Hans Martens lijken de koppen enerzijds gemaakt te zijn om met ons te communiceren. “Anderzijds wenden ze zich af van de toeschouwer. Uiteindelijk worden ze de beelden van de moeilijkheid van communiceren, een stille conversatie.”