Rani, verpleegkundige bij Spinnaker 3, maakt de cirkel rond. Na verschillende stages bij UPC Duffel ging ze hier ook effectief aan de slag. Nu neemt ze als stagementor zelf studenten mee in de wereld van de geestelijke gezondheidszorg. Een bevlogen zorgverlener die haar passie deelt met aanstormend talent. En dat enthousiasme slaat aan, blijkt uit de vele stagiairs die blijven plakken.
Na haar opleiding secundair, in het Sint-Norbertusinstituut aan de rand van ons domein, volgde ze een opleiding Verpleegkunde in Mechelen. Daar maakte ze voor het eerst kennis met psychiatrische ziektebeelden, waarna ze op korte en langere stages ging bij
Opname 2, Déclick, de Taag (nu Sophia 2) en Spinnaker 2. Zo ontdekte ze de liefde voor de geestelijke gezondheids- zorg. Een korte tussenstop bij een voorziening voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel bracht haar opnieuw op de plek waar het voor haar allemaal begon: UPC Duffel.
“Ik kwam er vroeger voor uit borst- voedingsverlof. Ik wilde de plaats bij Spinnaker 2 te graag. Ik woonde toen in Mortsel en had evengoed kunnen kiezen voor Multiversum, maar dankzij de positieve kennismakingsstages was de keuze snel gemaakt. Een algemeen ziekenhuis sprak mij niet aan. Het werk is er vaak zeer uitvoerend, terwijl je hier meer warmte voelt in de zorg naar patiënten toe en in de zorg voor medewerkers. Door weinig hiërarchisch te werken, ontstaat er een omgeving waarin je zaken veel vlotter bespreekbaar maakt.”
Naast haar werk als verpleegkundige, begeleidt ze heel wat studenten in hun stage. Ze doet dat met de nodige bevlogenheid en kan hierbij rekenen op haar collega-stagementoren.
“Een student is meer dan de student die zijn doelstellingen moet behalen. Achter eenieder zit een mens. Een stage in de geestelijke gezondheids- zorg kan heel confronterend zijn. Studenten zijn zelf nog in ontwikkeling en niet altijd even alert voor wat er speelt in hun leven. Zoals we zorgen voor onze patiënten, moeten we ook zorg dragen voor onze studenten. Zeker nu ze zelf vaak meer emotionele bagage met zich meedragen. Daarnaast leer ik hen graag om verder te kijken dan het eigenlijke therapie- gedeelte. Je werkt in een team- gebeuren en in een bepaalde structuur. Ook daar moet je rekening mee houden. Ik adviseer hen te luisteren naar zichzelf en te onderzoeken wie ze zijn, wat hun grenzen zijn, en waar ze zelf nood aan hebben.”
Afgelopen periode nam ze als stagementor deel aan de opleiding ‘Smart Mentorschip’, een samenwerking tussen UPC Duffel, AZ Sint-Maarten en UCLL hogeschool. Samen met collega's uit andere voorzieningen, groeit ze in onder meer communicatie, constructief feed- back geven en open vraagstellingen.
Maar evengoed reflecteren ze over wie ze willen zijn als stagebegeleider en wat ze willen uitdragen. Daarnaast zorgt Stefanie, stafmedewerker Leren & Ontwikkelen bij UPC Duffel, voor de nodige omkadering en ondersteuning. “Dankzij samenkomsten met andere stagementoren krijgen we ruimte voor intervisie en kan je bij collega’s nagaan of zij tips of feedback hebben. Het is fijn om op die manier verbinding te maken.”
“Ik vind dat we als organisatie studenten goed begeleiden. Er zijn bijvoorbeeld ook de netwerk- momenten, waarin stagiairs maandelijks ervaringen uitwisselen met elkaar. Zo leren ze ook over andere afdelingen via hun medestudenten.
Daarnaast is er een theoretisch luik waarin thema’s als suïcidepreventie of het crisisontwikkelingsmodel aan bod komen. Dat maakt dat je een stevige theoretische basis kunt uitdragen. Niet onbelangrijk aangezien je in je opleiding tot verpleegkundige niet langer kunt kiezen voor een specialisatie tot psychiatrisch verpleegkundige.”
“Sinds kort ga ik daarom ook mee naar jobbeurzen voor studenten. ‘Onbekend is onbemind’ geldt zeker voor het werken in de geestelijke gezondheidszorg. Studenten moeten de kans krijgen om tijdens een kennismakingsstage te proeven van onze sector. Om soms zelf te ervaren dat die stage niet voor hen is. Als je als zorgverlener je ervaringen op een jobbeurs kunt delen, is dat een grote meerwaarde.”