Overslaan en naar de inhoud gaan

Toen ik hier midden in de zomer van 2020 binnen kwam, zat ik er helemaal onder door. Ik wilde deze behandeling heel graag doen want mijn psychiater zei dat het ging helpen. Daarnaast was ik zo bang dat ook deze therapie niets ging veranderen en het hoopje levenskwaliteit dat ik nog over had snel zou verdwijnen. De eerste dagen en weken waren dan ook enorm zwaar. Toch veranderde er heel snel iets in mij. De therapeuten lieten mij inzien dat door kleine dingen het leven een stuk mooier werd en ik mezelf echt wat meer mocht accepteren. Dit inzicht kwam bij mij binnen in de commitment-fase; dat is de eerste periode van de opname hier.

Ook in de module (2de fase) leerde ik zoveel bij. Ik leerde om bewust te worden van mijn emoties, vanwaar deze emoties kwamen en hoe ik ze ook weer kon laten zakken op manieren die op lange termijn goed waren voor mezelf en mijn omgeving. Ik leerde voor mezelf opkomen en grenzen te trekken en daarnaast ook gezonde relaties in stand te houden. Ik leerde mezelf en het leven meer te respecteren. En ik weet dat ik er nog niet ben. Ik weet dat ik zeker nog kan groeien, maar ik weet dat ik hier een stevige basis heb gevonden die ze mij niet meer afpakken en waarop ik beroep zal doen als het moeilijk is. En ja, ik zit er nog steeds soms onder door, maar deze momenten duren veel minder lang als vroeger. Ik heb dankzij deze opname het vertrouwen gevonden dat ik nodig had om het leven te leiden waar IK mij goed bij voel en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.